چالش بیماران اعصاب و روان و خانوادههایشان برای پرداخت هزینههای درمان و بستری/ لزوم ۲ برابر شدن تختهای روانپزشکی در کشور
یکی از مسائلی که بیماران اعصاب و روان و خانوادههایشان با آن مواجه هستند هزینههای درمان و بستری این بیماران و کمبود مراکز روانپزشکی دولتی است.
در همین رابطه وحید شریعت، رئیس انجمن علمی روانپزشکان ایران در گفتوگو با میزان ضمن اشاره به اینکه برای درمان اختلالهای روانی هم بیمههای درمانی و هم بیمههای پایه وجود دارد، گفت: بیمههای پایه معمولا در بیمارستانهای دولتی کارایی دارند و تا ۹۰ درصد هزینههای بستری و ۷۰ درصد هزینههای سرپایی را تحت پوشش قرار میدهند، اما مشکل این است که ظرفیت بخشهای دولتی محدود است و عملا بسیاری از افراد نمیتوانند در آنها پذیرش شوند و یا اینکه به سبب شلوغی تمایلی به حضور در این مراکز را ندارند و ناچارند از بخش خصوصی استفاده کنند و این در حالیست برای بخش خصوصی پوشش بیمهای بسیار محدود است البته تعدادی از بیمههای تکمیلی حمایتهایی را دارند.
حدود نیمی از تختهای روانپزشکی مورد نیاز را در اختیار داریم
وی با بیان اینکه بر اساس تعداد تختهای روانپزشکی و سرانه نیاز جمعیت به تخت تقریبا حدود نیمی از آنچه باید داشته باشیم را در اختیار داریم و لازم است تختهای روانپزشکی ۲ برابر شوند، ادامه داد: از طرفی دیگر مصوبهای وجود دارد که تعدادی از بیماریهای روانپزشکی از جمله جنون تحت پوشش بیمههای تکیملی قرار نمیگیرند و فردی که به دلیل اختلال شدید روانپزشکی نیاز به بستری شدن را داشته باشد و اختلالش شامل علائم روانپریشی باشد نمیتواند از خدمات بیمه استفاده کند و لازم است این مصوبه اصلاح شود تا دغدغه بخش بزرگی از بیماران کاهش یابد.
رئیس انجمن علمی روانپزشکان ایران با اشاره به اینکه همچنین بر اساس این مصوبه افرادی که به دلیل اقدام به خودکشی نیاز به بستری در مراکز روانپزشکی پیدا کنند تحت پوشش بیمه تکمیلی قرار نمیگیرند و نگاهی که به این مسئله وجود دارد دیدی غیرعلمی و غیرکارشناسانه است، افزود: برای مراقبتهای درازمدت و افرادی که نیاز به مراقبت در مراکز نگهداری دارند بیمه وجود دارد اما محدودیتهای بسیار زیادی دارند، به طور کلی تعداد کمی از بیماران به مراقبتهای دراز مدت نیاز پیدا میکنند.
این روانپزشک ضمن تاکید بر اینکه آنچه بیشتر نیاز است خدمات سرپایی و جامع نگر است، بیان کرد: خدمات جامع نگر خدماتی است که پس از ترخیص و هنگام بازگشت به زندگی عادی ارائه میشود تا درمان قطع نشود و این خدمات مانع عود بیماری میشوند، این مسئله نیاز به خدمات روانپزشکی را کاهش میدهد و موجب کاهش هزینههای درمانی میشود که یا وجود ندارد و یا اینکه محدود است و هیچکدامشان تحت پوشش بیمه نیستند. خدماتی که باید به صورت عمومی ارائه شود و مانع شدت گرفتن بیماری شود محدود است.
انتهای پیام/